سیدعزت‌الله ضرغامی در پنجمین جشنواره ملی شمش و مولانا طی سخنانی بیان داشت: شمس و خوی روی یکدیگر تأثیر متقابل دارند و معتقدم که گاهی مکان‌ها به اشخاص نیز هویت می‌دهد و شمس به خوی ارزش داده و خوی نیز به شایستگی لایق وجود شمس است. وی ادامه داد: مولانا اشعار زیادی در حوزه اخلاق دارد که جایگاه بالایی در ادبیات فارسی دارد، نکته جالب اینجا است که مولانا با این جایگاه، خود شیفته و مرید شمس تبریزی خوی است. ضرغامی اضافه کرد: به همان اندازه که مولانا معروف و شناخته شده است متاسفانه شمس شناسانده نشده است که این شخص جایگاه بالایی در حوزه عرفان دارد. وزیر میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی گفت: هدف از جشنواره‌ها و برنامه‌های مختلف باید وحدت‌آفرینی باشد چرا که دشمنان به دنبال از بین بردن وحدت است.

وی افزود: از بودجه استانی و ملی برای تسریع در پروژه شمس تبریزی استفاده می‌شود تا این میراث با ارزش شایسته نام شمس تبریزی و مردم این شهرستان باشد. ضرغامی در بخش دیگری از سخنانش همچنین به حوادث ماههای اخیر کشورمان اشاره کرد و یادآورشد: باید مشکلات و خواسته‌های جوانان را شنید و با آنها رفیق و همراه شد و همان‌طور که رهبری فرمودند، با باتوم نمی‌توان خواسته‌های جوانان را حل کرد بلکه با شنیدن و همراه شدن با آنها این خواسته‌ها حل می‌شود.

کافه سینما: رئیس سازمان صدا و سیما با انتشار ویدئویی در فضای مجازی، نسبت به خبر پناهنده شدن برادرش واکنش نشان داده است. پیمان جبلی در واکنش به پناهنده شدن برادرش در فیلمی که از او منتشر شده، چنین اظهار کرده است: اظهارات برادرم را دیدم؛ نمی‌دانم چقدر از این حرف‌ها ارادی و تحت اختیار است. جبلی در عین حال یادآور شده است: این اتفاقات، چیز جدیدی نیست و در گذشته هم بوده و طبیعت این مسیر، ریزش‌ها و رویش‌ها است. رسانه‌ها خبر دادند که میثم جبلی ـ برادر پیمان جبلی ـ رییس سازمان صداوسیما، در گفت‌وگویی با مجله آمریکایی تایم، از پناهنده شدن خود خبر داده و آن‌را به سقوط هواپیمای اوکراینی و درگذشت یکی از بستگانش نسبت داده است. ایسنا در انتهای این گزارش نوشته است: محمدامین جبلی، برادرزاده میثم و پیمان جبلی، دانشجوی ۲۹ ساله پزشکی بود که در سقوط هواپیمای اوکراینی جان خود را از دست داد.

ایسنا: ساترا، سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر، پلتفرم فیلیمو را، پس از پخش سریالِ «سقوط» تهدید کرد. در بیانیهٔ ساترا آمده: نظر به ابهامات و سؤالات ایجاد شده در خصوص سریال سقوط اعلام می‌شود که این سریال فاقد مجوز پخش از شبکه نمایش خانگی است. به گزارش روابط عمومی سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی (ساترا)، نظر به اینکه مجوز این سریال توسط شورای صدور مجوز پروانه نمایش ساترا صادر نشده است، به اطلاع می‌رساند پخش قسمت اول این سریال از فیلیمو تخلف محسوب شده و مطابق قانون، پیگیری خواهد شد. این سریال در ژانر جاسوسی است و روایتی متفاوت از داعش و حضور این گروه تروریستی در منطقه را به تصویر کشیده است. سریال سقوط یک داستان عاشقانه را بر بستر یک رخداد سیاسی و جاسوسی روایت می‌کند.

نسل فردا / گروه فرهنگ و هنر

بالاخره هشتادمین مراسم گلدن گلوب برگزار شد و برندگان بخش‌های مختلف این مراسم معرفی شدند. هشتادمین مراسم گلدن گلوب برگزار شد و برندگان بخش‌های مختلف این مراسم معرفی شدند که فابلمن‌ها به کارگردانی استیون اسپیلبرگ و «اشباح اینیشرین» ساخته مارتین مک‌دونا به ترتیب جوایز بهترین فیلم درام و بهترین فیلم موزیکال یا کمدی را از آن خود کردند.

• لیست کامل برندگان جوایز گلدن گلوب ۲۰۲۳:

بهترین فیلم درام: «فابلمن‌ها» ساخته استیون اسپیلبرگ از یونیورسال. بهترین فیلم موزیکال یا کمدی: «اشباح اینیشرین» ساخته مارتین مک دونا از سرچ‌لایت. بهترین کارگردان: استیون اسپیلبرگ برای «فابلمن‌ها». بهترین فیلمنامه: مارتین مک دونا برای «اشباح اینیشرین». بهترین بازیگر مرد درام: آستین باتلر برای «الویس». بهترین بازیگر زن درام: کیت بلانشت برای «تار». بهترین بازیگر زن موزیکال یا کمدی: میشل یئو برای «همه چیز همه جا یکباره». بهترین بازیگر مرد موزیکال یا کمدی: کالین فارل برای «اشباح اینیشرین». بهترین بازیگر مرد نقش مکمل: کی هوی کوان برای «همه چیز همه جا یکباره». بهترین بازیگر زن نقش مکمل: آنجلا بیست برای «پلنگ سیاه: واکاندا برای همیشه». بهترین سریال درام تلویزیونی: ‌«خانه اژدها» اچ‌بی او. بهترین سریال موزیکال یا کمدی تلویزیونی: «ابتدایی آبوت» ای‌بی‌سی. بهترین بازیگر مرد سریال درام: کوین کاستنر برای «یلواستون». بهترین بازیگر زن سریال درام: زندایا برای «سرخوشی». بهترین بازیگر زن سریال موزیکال یا کمدی: کوئینتا برانسون برای «ابتدایی آبوت». بهترین بازیگر مرد سریال موزیکال یا کمدی: جرمی آلن وایت برای «خرس». بهترین بازیگر مرد نقش مکمل تلویزیون: تایلر جیمز ویلیامز برای «ابتدایی آبوت». بهترین بازیگر زن نقش مکمل تلویزیون: جولیا گارنر برای «اوزارک». بهترین سریال کوتاه: «لوتوس سفید» اچ بی او. بهترین بازیگر مرد سریال کوتاه: اوان پیترز برای «هیولاها: داستان جفری دامر». بهترین بازیگر زن سریال کوتاه: آماندا سیفرید برای «دراپ‌آوت». بهترین بازیگر زن نقش مکمل برای سریال کوتاه: جنیفر کولیج برای «لوتوس سفید». بهترین بازیگر مرد نقش مکمل برای سریال کوتاه: پل والتر هاوزر برای «پرنده سیاه». بهترین موسیقی: «بابل». بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان: «آرژانتین، ۱۹۸۵» از آرژانتین. بهترین ترانه فیلم: «ناتو ناتو» از فیلم «RRR». بهترین فیلم انیمیشن: «پینوکیوی گی‌یرمو دل‌تورو» نتفلیکس.

موزیکالی شیرین و خوش رنگ از یک کتاب کلاسیک خوش لحن؛ یک دختر جوان نابغه از والدین قلدر خود فرار می‌کند تا با همکلاسی‌هایش علیه خانم ترانچبال، مدیر بدسرپرست مدرسه خود قیام کنند. آیا لازم است بیشتر بگویم؟ آیا کسی هست که نام ماتیلدای رولد دال را نشنیده باشد؟ وانمود نمی‌کنم که تماشای این فیلم برای همه مناسب است، اما «ماتیلدا موزیکال» یک جادوی خالص کودکانه است، و محتوای شیرین درون آن مخاطب غیر بزرگسال را سرگرم می‌کند.

ماتیلدا ورم وود (با بازی آلیشا ویر) یک دختر جوان باهوش با قدرت‌های تله پاتی است. این داستان اوست که در مدرسه‌ای ثبت نام می‌کند و در برابر خانم ترانچبال (با بازی اما تامپسون) مدیر مدرسه ظالم می‌ایستد. رولد دال در کتاب خود در سال 1988 که به نام قهرمان کوچک آتشین آن نامگذاری شده، این کتاب را به شیوه‌ای خواستنی و ممتاز نوشته است. اما اقتباس 2022 نتفلیکس از داستان ماتیلدا، یا همان «ماتیلدا موزیکال» به کارگردانی متیو وارچوس، از اقتباس صحنه‌ای و تئاتر موزیکال این داستان در سال 2011 الهام گرفته شده است.

اگر کمی با ادبیات داستانی و لحن آثار رولد دال به عنوان یکی از نویسندگان برتر آثار فانتزی کودکانه با رویکرد تاریک آشنا باشید، پس بدون تردید می‌دانید که آثار رولد دال شامل چیزهای زیادی است، اما قند و شکر یا همان لحن شیرین، یکی از شناسه‌های نوشتاری متون او نیست. رولد دال در طول زندگی‌اش، بیشتر به خاطر داستان‌های کودکانه‌اش که تاریکی درونی قهرمانان خود را در آن‌ها پنهان نمی‌کرد، شناخته شد. در آن آثار، کودکان و حیوانات دائماً توسط بزرگسالان بی‌اهمیت با مجازات‌های مرگبار تهدید می‌شوند، از یک کارخانه شکلات‌سازی عرفانی گرفته تا خانه‌ای غول‌پیکر هلویی و چیزهایی بسیار تهدیدآمیزتر از آنچه بلافاصله در ظاهر به چشم می‌خورد.

اما با این تفسیر، «ماتیلدا» که در ابتدا در سال 1988 منتشر شد (و رمان ماقبل آخری که در زمان حیات دال بیرون آمد)، داستانی است که به سن بلوغ می‌پردازد و تاریکی لحن خود را از صفحات آغازینش آشکار می‌کند. داستان دختر جوانی که به طور معمول توسط خانواده‌اش نادیده گرفته می‌شود و مدیر مدرسه ابتدایی که شغل او نیز شکنجه کردن دانش‌آموزان است، به هیج وجه اثری شیرین نیست. با این حال، باوجود این که داستان ماتیلدا یک فانتزی شیرین نیست، اما مانند بسیاری از کارهای دال برای نسل‌های مختلف یک پدیده فرهنگی ماندگار باقی مانده است. تا حدی به لطف جنبه‌های وحشتناک‌تر داستان، «ماتیلدا» در فرهنگ‌عام تثبیت شد و به یکی از اصلی‌ترین آثار قفسه‌های کتاب‌های کودکان در میان ادبیات رام‌تر و معمول‌تر خانواده‌پسند تبدیل شد.

جالب است بدانید در سال 2010، «ماتیلدا» از طریق یک اقتباس موسیقایی به صحنه وست اند لندن راه یافت که به موفقیتی خیره کننده تبدیل شد و در نهایت چند سال بعد در اولین نمایش خود در برادوی چندین جایزه تونی را از آن خود کرد. اکنون این نسخه سینمایی برداشتی مستقیم از آن نمایش موزیکال است که بسیاری از تاریکی ذاتی داستان دال را به طور قابل توجهی به چیزی بیش از حد شیرین تبدیل کرده است. در نتیجه این فیلم به عنوان یک اقتباس سینمایی از کتاب رولد دال از روح شیطنت آمیز و ترسناک آثار او دورتر است. این نکته شاید برای برخی جالب نباشد. اما این چارچوب متفاوت به اثر رولد دال فیلمی است که مخاطب را با موسیقی و رنگ‌پاشی به شوق می‌آورد.

وقتی صحبت از اقتباس‌های آثار رولد دال می‌شود، تلاش‌های قبلی از نظر کیفیت بسیار متفاوت بوده است، و تعداد کمی از آنها توانسته‌اند به طور دقیق تعادل را برقرار کنند و داستان‌های نویسنده محبوب را زنده کنند و در نوع خود فیلمی سرگرم‌کننده باشند. به عنوان مثال، «ویلی وانکا و کارخانه شکلات سازی» ممکن است امروز به عنوان یک اثر کلاسیک بی‌انتها در خاطره ما بماند. با این حال، با توجه به منبع، تغییرات زیادی در آن دیده می‌شود، و دال خود آن فیلم را رد کرد، در حالی که نسخه بعدی تیم برتون به نسبت لحن و متن کتاب بسیار دقیق‌تر بود، اما تصمیمات و اهنگ‌های عجیب و داستان سرایی تیم برتونی آن، نتیجه کار را به فیلمی بسیار تفرقه‌انگیزتر تبدیل کرد.

یکی از معدود اقتباس‌هایی که اکثر مخاطبان می‌توانند با آن موافق باشند، فیلم «ماتیلدا» در سال 1996 بود که توسط دنی دویتو کارگردانی شد و مارا ویلسون به‌عنوان قهرمان اصلی آن ایفای نقش کرد. اگرچه انتقال داستان این فیلم به ایالات متحده به معنای از بین رفتن جذابیت بریتانیایی کتاب بود، اما از نظر روحی وفادارتر از تمام اقتباس‌های قبلی دال باقی ماند و هنوز هم برای بسیاری از بچه‌های دهه 90 میلادی چون خود من، یک از آثار مورد علاقه دوران کودکی است.

با وجود این که لحن فیلم ماتیلدا موزیکال شیرین‌تر از یک اثر ویژه رولد دال است، اما شیرینی به سود کار تمام شده. آنچه بیش از هر چیز به تأیید این موضوع کمک می‌کند، بازگشت آن به فضای اصلی انگلیسی کتاب و همراه با آن، طنز پوچ‌تر و خودخوارتر بریتانیایی است که نوشته‌های دال همیشه مملو از آن بود. با این حال، چیزی که واقعاً این «ماتیلدا» را نسبت به اقتباس‌های قبلی متمایز می‌کند، این است که چگونه، با وجود اینکه هنوز هم خود را در واقعیت برجسته‌تر داستان‌های موزیکال و رولد دال قرار می‌دهد، مضامین تیره‌تر داستان را به شیوه جالب خودش برجسته می‌کند و آنها را در یک داستان مدرن قرار می‌دهد. منبع: ویجیاتو